smalam buat ak teringat diseret

sabtu ritu ak ad wat reunion bdk skola rendah. wlupon bape kerat je yg hadir tp ak tetap seronok selepas hampir 10 tahun x jumpe akhirnya dpt jumpe. tp mmg malu2 anjing lah ak ngan dorang...haha...yelah sblom nie reunion x penah diajak sbb ak yg missing in action...tp dpt gak jumpe wlupon cket...
tp dlm entry kali nie ak bkn nak ckp pesal reunion...tp ak nak ckp pesal insiden yg berlaku pada aku semasa ak skola rendah di skola nie. insiden tu berlaku semasa aku darjah satu. awal2 permulaan skola. maybe bru dua bulan ak masok skola tu. bydaway skola ak tue nama nye skola kebgsaan jln raja muda.
ketika tue waktu persekolahan ak bermula petang. mmg ak nie x bape rajin nak pegi skola. lgpon sng sbb mak bapak ak keje tengah hari dorang xde umah. so ak mintak je kebenaran arwah nenek ak xnak pegi skola. mmg senang2 arr ak dpt kebenaran. tp time tu mak ak leh bantai cuti pulak. dlm hati mmg bergelora x nak ke skola aritu. bgn je pg mmg da set mind tengah hari kang xnak pegi skola. bgn2 je tgk ibu da ad dlm umah de x keje aritu. rosak plan aku!! tp sbbkn keghairahan ak xnak ke skola ritu macam2 perkara ak cuba. reason yg plg kerap ak guna xnak ke skola malah sehinggalah masa spm ialah sakit perot. tp mak ak xnak trime alasan itu maklumlah klise sgt...hehe...pastu ak guna alasan lain pulak pun x dilayan. masa time nak pegi skola tu ak sj je mandi lmbt2...ingat klu lmbt nnt xyah pegi skola...tetibe mak ak ketuk pintu suroh cepat pastu marah2. terpaksa ak bukak pintu pastu klwa. mak ak paksa ak pakai pakaian skola...cam bese ak wat lmbt2 gak...last2 dye yg pakaikan utk ak...
stelah otak ak da kering ngan idea percubaan terakhir ak adalah menangis...ak melalak macam mak ak suroh pegi berperang ataupon suroh kawen ngan pilihan hati dye...haha...malangnya air mata ak sia-sia. hati mak ak ketika tu memang kering habis nak suroh ak skola. dye capai tgn ak bawak klwa umah. then pakaikan kasut pastu dye tarik tangan ak nak gi skola. ak sedaya upaya memberatkan badan tp waktu tu mak ak lg kuat dr ak smpaikan kaki ak seolah mati terseret je x bergrak...mak ak telah menyeret ak pegi skola. korang bygkan dr rumah ke skola mengambil masa 08 minit jln kaki. dan sepanjang tu juga ak telah diseret. sepanjang perjalaan tu org sume pandang ak..mmg malu sesagt...smpi wak kedai runcit tu knal ak sbbkan peristiwa tue sampailah dye meninggal...pengalaman ni mmg ak akan sentiasa igt smpi ble2 takkan penah ak lupe..ble pikir balik mmg tergelak tp kata pun darjah satu!!!